[ของน้ำหวานเทสคนเดียว คนอื่นห้ามยุ่ง] Template 3.1
สุนทรพจน์ BTS ในการประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติครั้งที่ 75
ในวันนี้ 23 กันยายน เวลา 20:00น. BTS ขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ในฐานะผู้บรรยายพิเศษเพื่อส่งต่อถ้อยคำแห่งความหวังในหัวข้อ ‘ใช้ชีวิตในโลกใบใหม่อีกครั้ง’ แก่คนรุ่นใหม่ผู้เผชิญความยากลำบากจากสถานการณ์ COVID-19 ในการอภิปรายระดับสูงของสมัชชาความเป็นปึกแผ่นเพื่อความมั่นคงทางสุขภาพของโลก ภายใต้การประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติครั้งที่ 75 

สมัชชาความเป็นปึกแผ่นเพื่อความมั่นคงทางสุขภาพของโลก ก่อตั้งโดยกระทรวงการต่างประเทศ แห่งประเทศเกาหลีใต้ โดยมีคณะผู้แทนถาวรเกาหลีประจำสหประชาชาติเป็นศูนย์กลาง เพื่อสร้างเวทีการอภิปรายโดยเสรีและเสริมประสิทธิภาพในการรับมือต่อปัญหาความมั่นคงทางสุขภาพ เช่น สถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัส COVID-19

ต่อไปเป็น สุนทรพจน์ BTS ฉบับเต็ม
RM: ขอขอบคุณตัวแทนสมัชชาความเป็นปึกแผ่นเพื่อความมั่นคงทางสุขภาพของโลก, ท่านผู้อำนวยการ UNICEF, ท่านผู้ทรงคุณวุฒิ และแขกผู้มีเกียรติจากทั่วโลก เป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับพวกเราที่ได้รับโอกาสอันทรงคุณค่าเพื่อมาพูดในการประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติครั้งที่ 75 ครับ

ผมชื่อ RM ลีดเดอร์จากวง BTS ครับ สองปีที่แล้วที่นี่ ผมถามชื่อของคุณ ผมผลักดันให้ผมคุณบ่งบอกความเป็นตัวเองออกมา และผมก็ปล่อยให้ตัวเองได้เติมเต็มไปด้วยจินตนาการ ในฐานะเด็กชายคนหนึ่งจากเมืองเล็กๆ อย่างอิลซานในประเทศเกาหลี, ในฐานะชายหนุ่มที่ยืนอยู่ ณ การประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ, ในฐานะประชากรของโลกใบนี้ ผมเฝ้าจินตนาการถึงความเป็นไปได้อันไร้ขีดจำกัดที่จะเกิดขึ้นในเบื้องหน้าของเรา และหัวใจของผมก็เต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น แต่ COVID-19 กลับอยู่เหนือจินตนาการของผม คอนเสิร์ตเวิลด์ทัวร์ของพวกเราถูกยกเลิก แพลนทุกอย่างของพวกเรายุติลง และผมเองก็รู้สึกเดียวดาย ผมแหงนมองฟ้าแต่กลับไม่เห็นดวงดาว

Jimin: ผมสิ้นหวังครับ เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างมันพังทลายลงมา ผมทำได้เพียงมองออกไปนอกหน้าต่าง และที่ๆ ผมจะไปได้มีเพียงในห้องของผมเอง เมื่อวานผมยังเต้นและร้องเพลงอยู่กับแฟนๆ ทั่วโลก แต่วันนี้ราวกับว่าโลกของผมลดลงเหลือเพียงห้องๆ เดียว ในตอนนั้นเองที่เพื่อนๆ ของผมจับมือผมไว้ เราปลอบโยนกันและกัน และพูดคุยกันว่ามีอะไรที่เราทำได้บ้าง 

SUGA: นานมาแล้วหลังจาำเดบิวต์ที่พวกเราได้พบกับ ‘ชีวิตประจำวัน’ เป็นครั้งแรก แม้มันอาจไม่ใช่สิ่งที่พวกเราต้องการ แต่ก็ถือเป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่ากับพวกเราอย่างยิ่ง การที่โลกที่กว้างใหญ่ไพศาลหดตัวลงภายในพริบตาคือประสบการณ์ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะระหว่างทำการแสดงคอนเสิร์ตเวิลด์ทัวร์ ผมยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟที่สว่างไสวกับเสียงเชียร์ของแฟนๆ แต่พอกลับมาที่ห้องพักในคืนนั้น โลกของผมก็แปรเปลี่ยนเป็นพื้นที่เพียงไม่กี่พยอง* แม้ในห้องจะเป็นเพียงห้องเล็กๆ แต่โลกของผมและพวกเรากลับแผ่ขยายออกไปกว้างใหญ่ไพศาล เพราะมีเครื่องดนตรี, สมาร์ทโฟน และแฟนๆ อยู่ในโลกใบนั้นนั่นเองครับ